Queensland: oceaan en outback
Door: IngridnGreet
Blijf op de hoogte en volg ingridNgreet
17 April 2012 | Australië, Longreach
Een nieuw verslagje voor de geduldige wachters...
Het moment van gaan was gekomen. Maar nog niet voor ons. Het was tijd om ons broertje af te zetten in de luchthaven van Cairns. We wuifden hem uit en vervolgden onze weg. Ward vloog naar Sydney en bleef daar nog enkele dagen, om daarna het diverse grote land te verlaten en naar Singapore te vliegen. Daar bleef hij een klein weekje en verwonderde hij zich over de harmonie tussen zoveel diverse culturen. Uiteindelijk vloog hij terug het kleine Belgenlandje tegemoet. Zijn jaartje zat erop, het onze is nog niet eens halverwege. We zijn dus nog lang niet rond. Maar het was tijd voor een job. We besloten terug naar het zuiden te rijden...
Het was slecht weer aan de oostkust. Het was voortdurend aan het regenen, wat voor ons niet zo aangenaam is aangezien we vooral buiten leven. We reden naar Townsville, een leuke stad waar we al eerder geweest waren. Daar brachten we veel tijd door in de bib, op zoek naar een job.Zo zaten we daar, van openings- tot sluitingsuur. En na onze zoekdag reden we steeds 15km terug naar een rest area.
We bleven maar solliciteren en hadden al zeker naar 50 mensen gestuurd. Maar we kregen weinig antwoord. Voor de landbouw wordt er vooral naar mannen gezorgd, of koppels. 2 meisjes hebben er dus velen niet nodig.
In het weekend, toen de bib gesloten was, bezochten we Charters Towers, een klein, gezellig stadje 130km in de outback. En daarna hadden we weer een nieuwe week om werk te zoeken. Toen kregen we goed nieuws, we konden als kitchen hands in het Qantas Founders Museum beginnen in Longreach, ongeveer 800km in de outback. In het hartje van Queensland. We waren supergelukkig en besloten onmiddellijk te vertrekken.
We bevonden ons in de dinosaurusstreek, waar veel voetstappen en fossielen van dino’s gevonden zijn. Dit maakt het een heel aantrekkelijke route voor toeristen die dit alles willen bezichtigen. In elk dorpje zijn verschillende hotels, campings en motels te vinden. Hoe klein ook.
Wij verkiezen meestal een rest area. Maar langs de verlaten wegen, zijn deze niet altijd even gezellig. Er zijn ook steeds meer beestjes. Zo kwam een kleine groene slang eens onze maaltijd inspecteren op de tafel tijdens het koken. Een nieuwsgierig dingske dat ons goed heeft doen schrikken. Slangen hebben we er toch al genoeg gezien.
Onderweg stopten we nog even in Winton. Het stadje waar het bekendste lied van Australie ontstaan is: Waltzing Mathilda. Daar bezochten we dus het Waltzing Mathilda center, waarin uitleg gegeven wordt over het lied, de tekst en de geschiedenis ervan. In het dorp staat ook een speciale muur, Arno’s Wall, een muur waarin vanalles meegemetst is, wielen, ovens, grasmachines, brommers, naaimachines, panne, potten, bestek, ..... elk met een eigen verhaal. Nog een plezant specialleke in het dorp was de Musical Fence. Een publiek muziekinstrument met een fence met draden waarop je, net als bij snaren, muziek kan maken. Er stond ook een drum, volledig gemaakt uit afval, en heel goed speelbaar. Zo was er ook een xylofoon en nog allerhande percussiemateriaal.
Na nog eens 200km rijden, kwamen we aan in Longreach. Het plaatsje waar we enkele maanden zullen vertoeven. De meeste mensen wonen in het stadje, maar Longreach heeft een ‘shire’ van ongeveer 43 000 km2 groot, en hierin wonen ongeveer 4000 mensen. Er zijn zelf dorpjes van 2 inwoners. Stel je voor, ongeveer het aantal inwoners van mijn gemeente Ingooigem, in een oppervlakte zo groot als Belgie. Longreach ligt vlak op de steenbokskeerkring, de tropische grens. Deze loopt zelf door het museum waar we werken.
De volgende dag begaven we ons naar het museum. En heel onverwachts, mochten we direct beginnen, dus het was onze eerste werkdag. Het is wel leuk werk. Pam is onze chef, en Denise, Ingrid en ik zijn de kitchen hands. We maken sandwichkes, wraps, ontbijten, hamburgers, frietjes, wedges, nuggets, middagmalen, ..... Vooral fastfood dus. We mogen ook wel eens een cake maken, en er worden ook muffins, taartjes, koekjes, de hier alomgekende scones, en nog meer lekkers gemaakt, waarvan we altijd mogen proeven :D We krijgen ook wel eens eten mee naar huis. Een leuke meevaller.
Een heel tof extraatje is dat we veel of bijna alle toeristische activiteiten gratis mogen doen omdat we in de toeristische sector werken. :) En hier zijn er veel activiteiten. :D Zo bezochten we al de Stockmans Hall of Fame, een mooi en groot museum over het leven in de outback, van ontspanning tot het harde werk. We brachten ook een bezoek in de School of Distance, een school waarin via computer en telefoon les gegeven wordt aan lagere schoolkinderen. De kinderen wonen veel te ver in de outback om naar school te komen, waardoor dit een heel goed alternatief is. Enkele keren per jaar, komen de leerlingen per klas dan eens samen in de school om activiteiten te doen die virtueel niet mogelijk zijn, zoals sport en spel, knutselen en de sociale vaardigheden. Een heel goed werkende, mooie en gezellige school met 175 leerlingen. Een klas, groter dan 2 keer de staat Victoria en met de outback als speelplaats.
We bezochten ook al enkele keren het Qantas museum, en gingen eens mee op een gegidste tour naar 1 van de twee grootste vliegtuigen die er staan, de Boeing 707, een belangrijk vliegtuig in de geschiedenis van Qantas. Het was het eerste Qantas jetvliegtuig. Een mooi vliegtuig, met toiletten die eruitzien als zetels, een bar en loungeroom met tv en een slaapkamer en badkamer. Een mobiel huis dus. Het vliegtuig werd vooral gebruikt door mensen met geld, ook Michael Jackson is erin meegevlogen, en John Travolta heeft er net zo eentje in zijn bezit. Het andere vliegtuig is het meest opvallende stuk van het museum, en een belangrijk herkenningspunt, de Boeing 747, een jumbojet van Qantas. Maar er staan nog veel andere vliegtuigen in het museum, oud en jong, klein en groot.
Nog een leuke activiteit is de helikoptervlucht. Ingrid en ik zijn elk al een keertje meegevlogen en het uitzicht op de outback was echt super. En zo hebben we nog vanalles van activiteiten te doen :P Het lijstje is nog niet af. Maar we blijven hier nog een tijdje, he..... :D
We woonden een maand op een camping vlakbij het museum. Een mooie camping en 1 van de grootste van Queensland. We konden er voor een goed prijsje verblijven en hadden er zelf onze eigen badkamer en er was nog een zwembad. We hadden er ook huisdiertjes, zoals de twee honden van de koks, en onze kikkers, Basil en Kasper die graag in onze badkamer en toilet vertoefden, en Marcel en zijn familie, de kevertjes in de keuken. :D
De eigenaars en managers van de camping zijn heel vriendelijk en we ontmoetten er veel mensen die graag eens een babbeltje slaan. Het toeristisch seizoen begint in april, dus we waren nog eventjes van alle drukte gespaard :P Maar de Paasvakantie kwam eraan, en de drukte ook.
Ondertussen had de helikopterpiloot aangeboden om het huis waarin hij woont te delen. We hielpen er enkele avonden schilderen, en het werd steeds gezelliger. Het huis wordt de komende maanden wat verbouwd en het zal dus steeds mooier worden. Ondertussen zijn we er al enkele dagen in getrokken en we vinden het hier wel leuk. We hebben nu weer een huis en een thuis :D
Zalig. Ons eigen plaatsje. Maar de campingmensjes zijn nog steeds onze vriendjes :)
En, ondertussen hebben we niet 1, niet 2, maar 3 jobs. Naast Qantas, werken we enkele avonden per week in een restaurant in de hoofdstraat en occasioneel eens in het restaurant op de camping waarin we een maand vertoefden. Genoeg werk dus en gezond druk. Een volledig nieuwe ervaring waarin we weer heel wat bijleren.
Wat het weer hier betreft. Het is warm warm warm. Gemiddeld 33 graden. Het winterseizoen is al begonnen, maar we voelen er niet veel van. Maar sinds Pasen zijn de nachten wat afgekoeld, overdag is het nog steeds warm, maar gelukkig enkele graden minder. Volgens de locals en collegas hier, kan het hier nog koud worden. We zijn benieuwd.
Aanvankelijk deden we hier alles te voet, waardoor we elke dag heel wat kilometers onder de voeten hadden. Van 4 tot 8km per dag. Iets wat velen hier helemaal niet begrijpen, aangezien ze deze afstanden bijna allemaal met de auto doen. Wandelen en fietsen doen ze hier precies niet graag en er hebben er medelijden met ons omdat we alles te voet doen. Door dit medelijden hebben we sinds kort 2 fietsen gekregen, en kunnen we nu overal naartoe fietsen. Perfect eigenlijk.
Om nog wat te sporten, deden we mee aan de Easter Fun Run, waarin je 3, 5 of 10km kon lopen voor de fun. Ik ging er 3 doen, Ingrid 5. Door een organisatieprobleempje, heb ik er uiteindelijk ook 5 gelopen en ik ben er trots op :D
Daarna kregen we ontbijt: een hamburger met bacon, ei en ketchup. De Australiers houden van vettige ontbijten, dat hebben we ook al gemerkt op ons werk ...
Naast werk en sport is er nog tijd voor andere ontspanning. Een partijtje pool spelen of naar de cinema gaan hoort er ook bij.
Ik hoop dat jullie nu al een beter beeld hebben van ons leventje hier. We blijven nog enkele maanden en zullen wel af en toe eens van ons laten horen.
We zitten hier goed, en komen nog niet terug :) Maar de tijd van gaan zal wel eens komen. Maar nu nog niet :D
See you later....
IngridnGreet
Het moment van gaan was gekomen. Maar nog niet voor ons. Het was tijd om ons broertje af te zetten in de luchthaven van Cairns. We wuifden hem uit en vervolgden onze weg. Ward vloog naar Sydney en bleef daar nog enkele dagen, om daarna het diverse grote land te verlaten en naar Singapore te vliegen. Daar bleef hij een klein weekje en verwonderde hij zich over de harmonie tussen zoveel diverse culturen. Uiteindelijk vloog hij terug het kleine Belgenlandje tegemoet. Zijn jaartje zat erop, het onze is nog niet eens halverwege. We zijn dus nog lang niet rond. Maar het was tijd voor een job. We besloten terug naar het zuiden te rijden...
Het was slecht weer aan de oostkust. Het was voortdurend aan het regenen, wat voor ons niet zo aangenaam is aangezien we vooral buiten leven. We reden naar Townsville, een leuke stad waar we al eerder geweest waren. Daar brachten we veel tijd door in de bib, op zoek naar een job.Zo zaten we daar, van openings- tot sluitingsuur. En na onze zoekdag reden we steeds 15km terug naar een rest area.
We bleven maar solliciteren en hadden al zeker naar 50 mensen gestuurd. Maar we kregen weinig antwoord. Voor de landbouw wordt er vooral naar mannen gezorgd, of koppels. 2 meisjes hebben er dus velen niet nodig.
In het weekend, toen de bib gesloten was, bezochten we Charters Towers, een klein, gezellig stadje 130km in de outback. En daarna hadden we weer een nieuwe week om werk te zoeken. Toen kregen we goed nieuws, we konden als kitchen hands in het Qantas Founders Museum beginnen in Longreach, ongeveer 800km in de outback. In het hartje van Queensland. We waren supergelukkig en besloten onmiddellijk te vertrekken.
We bevonden ons in de dinosaurusstreek, waar veel voetstappen en fossielen van dino’s gevonden zijn. Dit maakt het een heel aantrekkelijke route voor toeristen die dit alles willen bezichtigen. In elk dorpje zijn verschillende hotels, campings en motels te vinden. Hoe klein ook.
Wij verkiezen meestal een rest area. Maar langs de verlaten wegen, zijn deze niet altijd even gezellig. Er zijn ook steeds meer beestjes. Zo kwam een kleine groene slang eens onze maaltijd inspecteren op de tafel tijdens het koken. Een nieuwsgierig dingske dat ons goed heeft doen schrikken. Slangen hebben we er toch al genoeg gezien.
Onderweg stopten we nog even in Winton. Het stadje waar het bekendste lied van Australie ontstaan is: Waltzing Mathilda. Daar bezochten we dus het Waltzing Mathilda center, waarin uitleg gegeven wordt over het lied, de tekst en de geschiedenis ervan. In het dorp staat ook een speciale muur, Arno’s Wall, een muur waarin vanalles meegemetst is, wielen, ovens, grasmachines, brommers, naaimachines, panne, potten, bestek, ..... elk met een eigen verhaal. Nog een plezant specialleke in het dorp was de Musical Fence. Een publiek muziekinstrument met een fence met draden waarop je, net als bij snaren, muziek kan maken. Er stond ook een drum, volledig gemaakt uit afval, en heel goed speelbaar. Zo was er ook een xylofoon en nog allerhande percussiemateriaal.
Na nog eens 200km rijden, kwamen we aan in Longreach. Het plaatsje waar we enkele maanden zullen vertoeven. De meeste mensen wonen in het stadje, maar Longreach heeft een ‘shire’ van ongeveer 43 000 km2 groot, en hierin wonen ongeveer 4000 mensen. Er zijn zelf dorpjes van 2 inwoners. Stel je voor, ongeveer het aantal inwoners van mijn gemeente Ingooigem, in een oppervlakte zo groot als Belgie. Longreach ligt vlak op de steenbokskeerkring, de tropische grens. Deze loopt zelf door het museum waar we werken.
De volgende dag begaven we ons naar het museum. En heel onverwachts, mochten we direct beginnen, dus het was onze eerste werkdag. Het is wel leuk werk. Pam is onze chef, en Denise, Ingrid en ik zijn de kitchen hands. We maken sandwichkes, wraps, ontbijten, hamburgers, frietjes, wedges, nuggets, middagmalen, ..... Vooral fastfood dus. We mogen ook wel eens een cake maken, en er worden ook muffins, taartjes, koekjes, de hier alomgekende scones, en nog meer lekkers gemaakt, waarvan we altijd mogen proeven :D We krijgen ook wel eens eten mee naar huis. Een leuke meevaller.
Een heel tof extraatje is dat we veel of bijna alle toeristische activiteiten gratis mogen doen omdat we in de toeristische sector werken. :) En hier zijn er veel activiteiten. :D Zo bezochten we al de Stockmans Hall of Fame, een mooi en groot museum over het leven in de outback, van ontspanning tot het harde werk. We brachten ook een bezoek in de School of Distance, een school waarin via computer en telefoon les gegeven wordt aan lagere schoolkinderen. De kinderen wonen veel te ver in de outback om naar school te komen, waardoor dit een heel goed alternatief is. Enkele keren per jaar, komen de leerlingen per klas dan eens samen in de school om activiteiten te doen die virtueel niet mogelijk zijn, zoals sport en spel, knutselen en de sociale vaardigheden. Een heel goed werkende, mooie en gezellige school met 175 leerlingen. Een klas, groter dan 2 keer de staat Victoria en met de outback als speelplaats.
We bezochten ook al enkele keren het Qantas museum, en gingen eens mee op een gegidste tour naar 1 van de twee grootste vliegtuigen die er staan, de Boeing 707, een belangrijk vliegtuig in de geschiedenis van Qantas. Het was het eerste Qantas jetvliegtuig. Een mooi vliegtuig, met toiletten die eruitzien als zetels, een bar en loungeroom met tv en een slaapkamer en badkamer. Een mobiel huis dus. Het vliegtuig werd vooral gebruikt door mensen met geld, ook Michael Jackson is erin meegevlogen, en John Travolta heeft er net zo eentje in zijn bezit. Het andere vliegtuig is het meest opvallende stuk van het museum, en een belangrijk herkenningspunt, de Boeing 747, een jumbojet van Qantas. Maar er staan nog veel andere vliegtuigen in het museum, oud en jong, klein en groot.
Nog een leuke activiteit is de helikoptervlucht. Ingrid en ik zijn elk al een keertje meegevlogen en het uitzicht op de outback was echt super. En zo hebben we nog vanalles van activiteiten te doen :P Het lijstje is nog niet af. Maar we blijven hier nog een tijdje, he..... :D
We woonden een maand op een camping vlakbij het museum. Een mooie camping en 1 van de grootste van Queensland. We konden er voor een goed prijsje verblijven en hadden er zelf onze eigen badkamer en er was nog een zwembad. We hadden er ook huisdiertjes, zoals de twee honden van de koks, en onze kikkers, Basil en Kasper die graag in onze badkamer en toilet vertoefden, en Marcel en zijn familie, de kevertjes in de keuken. :D
De eigenaars en managers van de camping zijn heel vriendelijk en we ontmoetten er veel mensen die graag eens een babbeltje slaan. Het toeristisch seizoen begint in april, dus we waren nog eventjes van alle drukte gespaard :P Maar de Paasvakantie kwam eraan, en de drukte ook.
Ondertussen had de helikopterpiloot aangeboden om het huis waarin hij woont te delen. We hielpen er enkele avonden schilderen, en het werd steeds gezelliger. Het huis wordt de komende maanden wat verbouwd en het zal dus steeds mooier worden. Ondertussen zijn we er al enkele dagen in getrokken en we vinden het hier wel leuk. We hebben nu weer een huis en een thuis :D
Zalig. Ons eigen plaatsje. Maar de campingmensjes zijn nog steeds onze vriendjes :)
En, ondertussen hebben we niet 1, niet 2, maar 3 jobs. Naast Qantas, werken we enkele avonden per week in een restaurant in de hoofdstraat en occasioneel eens in het restaurant op de camping waarin we een maand vertoefden. Genoeg werk dus en gezond druk. Een volledig nieuwe ervaring waarin we weer heel wat bijleren.
Wat het weer hier betreft. Het is warm warm warm. Gemiddeld 33 graden. Het winterseizoen is al begonnen, maar we voelen er niet veel van. Maar sinds Pasen zijn de nachten wat afgekoeld, overdag is het nog steeds warm, maar gelukkig enkele graden minder. Volgens de locals en collegas hier, kan het hier nog koud worden. We zijn benieuwd.
Aanvankelijk deden we hier alles te voet, waardoor we elke dag heel wat kilometers onder de voeten hadden. Van 4 tot 8km per dag. Iets wat velen hier helemaal niet begrijpen, aangezien ze deze afstanden bijna allemaal met de auto doen. Wandelen en fietsen doen ze hier precies niet graag en er hebben er medelijden met ons omdat we alles te voet doen. Door dit medelijden hebben we sinds kort 2 fietsen gekregen, en kunnen we nu overal naartoe fietsen. Perfect eigenlijk.
Om nog wat te sporten, deden we mee aan de Easter Fun Run, waarin je 3, 5 of 10km kon lopen voor de fun. Ik ging er 3 doen, Ingrid 5. Door een organisatieprobleempje, heb ik er uiteindelijk ook 5 gelopen en ik ben er trots op :D
Daarna kregen we ontbijt: een hamburger met bacon, ei en ketchup. De Australiers houden van vettige ontbijten, dat hebben we ook al gemerkt op ons werk ...
Naast werk en sport is er nog tijd voor andere ontspanning. Een partijtje pool spelen of naar de cinema gaan hoort er ook bij.
Ik hoop dat jullie nu al een beter beeld hebben van ons leventje hier. We blijven nog enkele maanden en zullen wel af en toe eens van ons laten horen.
We zitten hier goed, en komen nog niet terug :) Maar de tijd van gaan zal wel eens komen. Maar nu nog niet :D
See you later....
IngridnGreet
-
17 April 2012 - 17:46
Veerle DV:
Hallo dames!
Ik denk dat Ward het ondertussen al wel wat gewoon is hier...
Geniet volop van alles wat jullie daar meemaken! Het is een unieke ervaring, die jullie nooit meer zullen kunnen vergeten. Jullie twee kennende zullen jullie heel sip gekeken hebben, te voet, wat medelijden wekken en hup... daar waren de fietsen al! ;)
Groetjes van handpop Hupje, al mist ze haar vele vriendjes wel!
Have fun!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
