In het rode centrum van Australia

Als voorbereiding voor onze reis met vier, hadden we al een grote tent gekocht. Met 3 in de auto gaat nog, maar 4 personen is toch wel net iets te krap.

Van Alice Springs, reden we verder richting Uluru. Om een eeuwig misverstand recht te zetten, Uluru (Ayers Rock) ligt nog 500 km verder van Alice Springs.
Dus, onderweg overnachtten we nog even bij een speciaal roadhouse. Deze is namelijk bewoond door een zingende en pianospelende dingo. Dit was tegelijk ook onze eerste ontmoeting met een dingo. De eerste ontmoeting met een emu, voor Lieselot en Bouke dan, was toen die op hun tent ging zitten.

Dan, in Yulara aangekomen, hadden we daar een leuke verrassing. Tom, de helikopterpiloot van Longreach zorgde voor een mooi vroeg verjaardagscadeau, hij had een helikoptervlucht geregeld voor ons boven Uluru en Kata Tjuta. En het was super, met heel mooie schakeringen van rode rots en groene natuur. We zagen zelf enkele kamelen rondwandelen op deze oneindige vlakte. Het was daar fantastisch. Het lijken daar misschien allemaal maar rotsen, maar het zijn 2 heilige plaatsen voor aboriginals. We deden daar ook verschillende zalige wandelingen. Onder andere een 10 km-lange toch rond Uluru. En ‘s avonds keken we ook nog eens naar de zonsondergang. Het moment voor de kiekjes waarop de rots alle schakeringen van rood aanneemt.

Nadat we Uluru van alle hoeken en op alle momenten van de dag hadden bekeken, besloten we terug naar het noorden te rijden.
We deden nog een wandeling in het mooie Kings Canyon met de mooie rode kliffen en reden toen naar de Mc Donnell Ranges in het westen van Alice Springs. Een nationaal park met supermooie kloven en waterpoelen. Echt heel relaxerend. Het doorschijnende water blinkend in de zon, groene bomen, rode rotsen en het beige strand. Zaaaalig
Daar ontmoetten we nog eens enkele dingo’s. ‘s Morgens werden we zelf gewekt door hun gehuil dat door de bergen galmde.

We bezochten nog even Alice Springs en het graf van John Flynn, stichter van de Royal Flying Doctor Service, wandelden door de winkelstraat en reden toen terug naar het noorden met een tussenstop in Tennant Creek. De aboriginals kuieren hier overal wat rond, en vullen hun dagen met zitten,(drinken), babbelen en kijken. Verdrongen van hun land, hebben we nu niets anders meer te doen. Gelukkig zijn er nog veel communities waar ze ongestoord kunnen leven.

We bezochten het museum dat de geschiedenis en het leven van de aboriginals in Tennant Creek op een interessante manier weergeeft.
Daarna reden we verder, In Mataranka deden we enkele wandelingen of baadden we wat in de warmwaterbronnen. Zalig en tussen heel mooie natuur. Dat hadden we wel verdiend na een vreemde wandeling door het bos en door het water. We hebben ons eindpunt niet gevonden, maar na het ontdekken van enorm grote waterbuffelsporen, en een slang in het water besloten we toch met bemodderde voeten en door vleermuizenstront terug te keren :P

Verder naar de stad Katherine, geboorteplaats van Cadel Evans. Daar deden we een mooie lange wandeling in het Nitmiluk National Park, tot op de kliffen van een kloof die de Katherine River al jaren uitholt. We besloten naar beneden te gaan en een zwemmeke te doen. In hetzelfde park, maar wat noordelijker waren de mooie Leliyn Falls. Daar deden we een fikse wandeltocht met vele verfrissende duikjes in het koude water. Deze waren toch heel erg welkom :) Overdag is het water voor de mensen, ‘s nachts is het het terrein voor de krokodillen. We kwamen dus gelukkig geen gedesorienteerde krokodil tegen.

Vanuit Katherine reden we tot in Darwin. Een gezellige, mooie stad met een rijke geschiedenis. Daar kuierden we wat rond op de esplanade en in de winkelstraat. We bezochten enkele monumenten voor de bombardementen door de Japanezen op Darwin met meer slachtoffers dan Pearl Harbour. We vertoefden bijna een volledige dag in het Darwin museum, met een tentoonstelling van aboriginalkunst, een informatief stuk over de zwaarste cycloon ooit in Australie, cycloon Tracy, die in 1974 de hele stad met de grond heeft gelijkgemaakt. In de stad zelf zie je ook nog enkele gerenoveerde gebouwen of ruines van die cycloon en/of bombardementen. Maar het leukste was een informatieve en goed uitgewerkte uiteenzetting over de flora en fauna in Australia, meer over de Northern Territory, van heeeel vroeger, beetje vroeger en nu. Na een laatste exhibitie met collages op panorama’s vanuit China, werden we uit het museum gezet. Sluitingsuur.

We wandelden naar de Sunset Market met vele eetkraampkes van alle landen en allerhande alternatieve standjes, beetje vergelijkbaar met Gentse Feesten, maar dan aan het strand en met een megamooie zonsondergang. Daar probeerde ik eens een krokodillenburger, niet slecht, maar ook geen favoriet. Na een gigantisch ijsje, zat de dag erop.

Tijd om de volgende dag op driedaagse Tour te gaan met 4WD maar Kakadu National Park, 1 van de grootste parken van Australia.

We werden opgepikt door de jeep en waren voor 3 dagen op zwier met 5 Italianen en een echte avontuurlijke, actieve, blootvoetse Australier. Het begon met een jumping crocodile cruise. De naam is niet zo goed gekozen, want krokodillen duwen zich normaal op uit het water met de staart om nietsvermoedende vogeltjes op lage takken aan te vallen, ze springen dus niet.
Dus, op cruise op een 200m brede bruine rivier, in net regenseizoen 14km breed. We zagen al snel enkele krokodillen waarvan eentje de eer had om een stuk vlees dat met een stuk boven het water hing, te proberen vangen. Het geeft voor de toeristen natuurlijk mooie fotos. Er zaten grote en minder grote krokodillen bij. Maar allemaal waren ze indrukwekkend, van kop tot staart. En ook de nieuwsgierige zee-arend pakte gezwind en snel een stuk vlees van het touw met zijn enorm grote klauwen. Maar de kleinere kites mochten ook hun buikje vullen met aangeboden stukjes van de bootassistente.

In het volledige noorden van Australia, zitten zoet- en zoutwaterkrokodillen. Zoetwaters zijn iets kleiner dan zoutwaters, maar vallen niet snel mensen aan. De zoutwaters zijn de grootste en agressiefste. Roekeloze waaghalzen van mensen kunnen er wel eens hun leven of been aan verliezen. Zoutwaters zitten namelijk ook in zoetwateren, het is dus overal oppassen geblazen.

Na de cruise namen we een wat hobbeliger shortcut door de bomen en door water. We werden flink dooreengeschud. Na ons kamp opgezet te hebben, klommen we naar de top van een waterval, waar we rustig konden zwemmen, of zoals Lieselot van de rotsen konden springen. Een echt waaghalsje :P Daar was het krokodilvrij, want krokodillen klimmen niet zo graag :P
Hierna konden we een mooie zonsondergang bewonderen aan de Yellow Waters Billabong.

‘s Avonds hadden we dan een echte bushbarbeque met buffelworstjes en kangoeroesteak. De buffel mocht er wel wezen :) Kangoeroe is wel ok. Daarna deed iedereen een poging om een mooi geluid uit de didgeridoo te krijgen, wat de ene al beter afging dan de andere.

En dan, een lekker leuke nacht in een gezellig tentje en wakker worden met het gefluit van de vele vogels. Na een goed ontbijt was het weer een dag wandelen, zwemmen en genieten in het supermooie park. We reden naar de Jim Jim en Twin Falls via een hele hobbelige 4WD-baan. Plezant om heen en weer geschud te worden en door de rivier te sjeesen. Als afsluiter bezochten we nog enkele sites met aboriginal kunst, sommigen ouder dan de piramides. We stopten nog even bij de Termite Mounds, grote termietenheuvels, waarvan er in de hele outback van zijn. De ene al groter dan de andere. Ze kunnen tot 6 meter hoog worden, maar daar is wel 100 j aan gewerkt. Bezige bijtjes, die termieten. Daarna reden we terug richting Darwin. Het was een leuke ervaring en driedaagse.
Na deze leuke dagen, was het weer tijd om in onze 2WD-er te kruipen.

We reden weg van Darwin naar nog een heel mooi park, Litchfield National Park. Veel kleiner dan Kakadu, maar daarom niet minder mooi. Daar was het weer genieten, wandelen en veel zwemmen bij watervallen. Een levensstijl om van te dromen dus :P

Na een bezoekje in andere warmwaterbronnen, reden we richting het Westen. Een lange rit door de outback. We verlieten de Northern Territory en reden West-Australia binnen. De staat waar we onze lange roadtrip begonnen zijn.

Maar aangezien dit de grootste staat van Australia is, hebben we nog heel wat voor de boeg voor we terug in het zuiden in Perth zijn....

Wordt vervolgd....

Groetjes,
IngridnGreet