Nostalgia

Exact een jaar geleden landden we op de luchthaven van Zaventem, met een hoofd vol unieke ervaringen en impressies.

Een jaar later, vandaag dus, denken we nog steeds nostalgisch terug aan het jaar in Australia en Nieuw-Zeeland.

De aanpassing in België was moeilijker dan die in Australia. Ik ben bijna onmiddellijk weer gaan studeren, wat de eerste maanden een grote aanpassing was. Er was wel even een “brainwashing” nodig om weer te wennen aan het Belgisch leven, het West-Vlaams accent, de euro’s, rechts rijden, …

Want ik mis vooral de ruimte, de open mensen, de dieren.

Als er een stok of blad op de baan ligt, denk ik nog steeds dat er een hagedis of slang zit. Ik hoop nog steeds een kangoeroe uit het struikgewas te zien springen, een koala in de bomen te zien zitten. Ook in de zee was het fantastisch, het zien spelen van dolfijnen bij een strandwandeling, een zeeleeuw op het strand zien zonnen, snorkelend op zoek gaan naar een zeeschildpad. Waar zijn al die mooie, wilde diertjes naartoe?
Gelukkig zijn er ook dieren die we niet missen, zoals de bloedzuigers die in het regenwoud lagen te wachten op een been om op te kruipen, de mieren met al hun soorten die in onze huid beten, de auto of onze schoenen koloniseerden, enkele slangsoorten die ons soms hebben doen schrikken.

En de natuur, de uitgestrekte vlaktes, het regenwoud met hun prachtige woekerende bomen, varens en lianen. De oceanen met hun golfen en dolfijnen, zeeleeuwen en prachtige koraalriffen vol kleurrijke vissen in alle vormen, rifhaaien, …
De fantastische, machtige walvissen die we spotten.
De vele zonsondergangen aan de zee.
En zoveel meer….

België is zooo druk, zo crowded, zo stressy, zo prestatiegericht en zo strikt. Al die regeltjes, papierwerk, routine, niets voor mij. Hier wordt binnen geleefd, terwijl we daar een jaar buiten woonden, kookten, aten. Ik loop graag op blote voeten, hier is dat al wat moeilijker/kouder en autorijden met blote voeten mag zelf gewoon niet. Wat was ik blij toen ik een bbq aan mijn school (katho) zag staan, net zoals degene die overal in Australia staat in het park, aan het strand, in de stad. Dit kennen ze hier dus toch.
Wat was het grappig toen we hier net zo een gasvuurtjes zagen staan als we in Australia gebruikten, nog nooit eerder gezien hier in België. Dit kennen ze hier dus toch.
Wat was het raar om hier weer kerstmis te vieren in de winter.

En vooral, wat is het raar dat een jaar aan de andere kant van de wereld, een leven lang in België zo kan beïnvloeden.

Hier worden we niet aangesproken met ‘love’ of ‘darling’ als we naar de bakker/post/winkel gaan. Daar was dit normaal. Hoewel ik het hier wel raar zou vinden.

Nu moet er hier vooral nog werk gemaakt worden van de coole speelpleintjes overal, en de gratis openbare toiletten in elk dorp, natuurlijk ook nog openbare bbq’s.

Waar zou onze auto nu zijn? Nog steeds aan het rondrijden in het prachtige land, of verwaarloosd als een hoopje schroot op één of ander autokerkhof. De Toyota heeft ons heel ver gebracht, en was ons onderdak voor het grootste deel van het jaar. Ons huis.

We hadden fantastische jobs en deden het werk heel graag. Daar ontmoetten we zeer toffe mensen die we nooit meer zullen vergeten. We leefden, na lange tijd, weer in een echt huis en waren dan ook superblij met een bed, zetel en kleerkast.

We hebben altijd veel geluk gehad en weinig tegenslag gekend. Als die er was, was het maar van korte duur.

Het was een fantastisch jaar en zeker voor herhaling vatbaar.

Wie weet…